-11- "To był dopiero początek piekła"

Holly 


Powoli otworzyłam oczy. Zamrugałam kilka razy by przyzwyczaić się do ostrego światła. Nie mogłam się poruszyć. Spojrzałam na swoje ręce. Były przywiązane sznurem do krzesła, zresztą tak samo jak moje nogi. Chciałam zacząć krzyczeć by ktoś mnie stąd zabrał ale moje usta były zaklejone taśmą w związku z czym można było usłyszeć jedynie cichy bełkot.
Rozejrzałam się po pomieszczeniu, w którym byłam. Szare, poobdzierane ściany, kilka okien przez, które słońce drażniło moje oczy i drzwi znajdujące się na przeciwko mnie. Siedziałam na samym środku pokoju.
Usłyszałam czyjeś kroki. Serce zaczęło mi mocniej bić. Gdy drzwi się otworzyły, zamarłam. Nie mogłam złapać oddechu gdy zobaczyłam Larry'ego z tym szyderczym uśmieszkiem na twarzy.
          -Proszę, proszę. Znowu się spotykamy - zaśmiał się bez humoru. -Myślałaś, że tak łatwo się mnie pozbędziesz? Cóż, byłaś w błędzie.
Patrzyłam na niego z przerażeniem. Spuściłam wzrok gdy zaczął się do mnie zbliżać. W jego oczach nie było niczego poza złością.
          -Zapłacisz mi za to wszystko - splunął i wymierzył mi cios w policzek.
To był dopiero początek piekła.



Justin 


Cholera, jest już późno a Holly jeszcze nie wróciła. Czego możesz się spodziewać idioto, okłamałeś ją, ona już tu nie wróci.
Sfrustrowany pociągnąłem za końcówki moich włosów po raz setny tego wieczoru. Coś jest nie tak, czuje to.
Wyciągnąłem telefon z tylnej kieszeni jeansów i wykręciłem numer do Ryana.
          -Halo?
          -Musimy znaleźć Holly.


          -Kurwa! Gdzie ona jest?!- krzyknąłem i uderzyłem pięścią w kierownice.
          -Stary, wyluzuj - odezwał się Ryan.
Jeździliśmy po okolicy już dobre pół godziny i nigdzie nie było ani śladu Holly. Coś tu nie gra. Przecież ona nawet nie miałaby gdzie pójść. Jeśli coś się jej stanie nigdy sobie tego nie wybaczę.
          -Jest jeszcze jedno miejsce, w którym nie byliśmy...- zaczął
          -Stary magazyn Larry'ego - odpowiedziałem za chłopaka. -Myślisz, że on mógł coś jej zrobić?
Ryan jedynie wzruszył ramionami.
Zmieniłem bieg i dodałem więcej gazu. Teraz liczyła się każda sekunda.
Wysiadłem z auta gdy tylko dotarliśmy na miejsce. W magazynie paliło się światło co oznaczało, że ktoś jest w środku. Podszedłem bliżej okna i zobaczyłem tego kutasa i jakąś postać siedzącą na krześle.
To Holly.
          -Wiedziałem. Kurwa wiedziałem! - zacisnąłem pięści i nie tracąc czasu kopnąłem drzwi sprawiając, że się otworzyły. Larry gwałtownie odwrócił się w naszą stronę. Spojrzałem na Holly. Była cała we krwi i ledwo przytomna.
          -Zajmę się nim a ty zabierz ją stąd - Ryan wskazał na dziewczynę.
Zacząłem biec w jej stronę gdy na mojej drodze stanął Larry. Bez jakichkolwiek zahamowań uderzyłem go w twarz przez co upadł na ziemię.
          -To za mojego brata - warknąłem. -A to za Holly - kopnąłem go w żebra.
 Ryan podszedł do niego, chwycił go za koszulkę i podciągnął do góry by poprawić moje uderzenie. W tym samym czasie rozwiązywałem Holly ręce i nogi.
          -Zostaw mnie - wyszeptała drżącym głosem gdy tylko uwolniłem jej usta, pozbywając się taśmy, którą były zaklejone.
Nie rozpoznała mnie.
          -Hej, to ja. Nic ci nie zrobię. Zabiorę cię do domu - odpowiedziałem ale dziewczyna zaczęła powoli zamykać oczy.
Odpłynęła.
Wziąłem ją na ręce i zacząłem iść do wyjścia. Zatrzymałem się przy drzwiach i obróciłem się w stronę mojego przyjaciela.
          -Idziemy - powiedziałem i spojrzałem jak chłopak zadaje ostatni cios już i tak mocno poobijanemu facetowi, który zwijał się z bólu.
Położyłem Holly na tylnym siedzeniu mojego auta po czym zająłem miejsce kierowcy i ruszyłem z piskiem opon.

Wszedłem do mieszkania z dziewczyną na rękach. Rynam zamknął za nami drzwi.
          -Pomóc ci w czymś? - zapytał.
          -Jeśli możesz, zmocz ręcznik, weź z łazienki apteczkę i przynieś do mojego pokoju - powiedziałem wchodząc do sypialni. Położyłem dziewczynę na łóżku i ostrożnie zdjąłem jej kurtkę i buty.
          -Nie powinniśmy jechać z nią do szpitala? -spytał blondyn wchodząc do pokoju z rzeczami, o które go prosiłem.
          -I co powiemy? Że jakiś skurwiel ją pobił? Będą chcieli znać szczegóły. To zbyt ryzykowne - pokręciłem głową. -Zajmę się nią - dodałem.
          -Jeśli będziesz czegoś potrzebował, dzwoń- poklepał mnie po ramieniu i opuścił mieszkanie.
Zdjąłem jej urania i zmieniłem na świeżą koszulkę i spodnie dresowe. Mokrym ręcznikiem oczyściłem jej ciało z krwi. Zdezynfekowałem wszystkie rany, których sprawcą był Larry i przykryłem ją kocem.
Cały czas była nieprzytomna. I najgorsze jest to, że to wszystko jest moją winą.

*

Od autorki:  Przepraszam. 

Zastanawiam się czy nie zawiesić tego bloga. Coraz mniej osób go czyta i wydaje się być strasznie nudny.

Usunęłam zakładkę "Informowani", ponieważ nie mam sensu żebym informowała tyle osób skoro i tak połowa z nich nie wyrazi swojej opinii na temat rozdziału.
Wszystkie informacje dotyczące rozdziałów znajdziecie na TT @mistake_jbff

Proszę, zostaw po sobie komentarz, to dla mnie wielka motywacja do dalszego pisania. :)